جاهای دیدنی نیشابور

روستای احمد آباد

روستای احمدآباد در دهستان غزالی از توابع بخش میان جلگه شهرستان نیشابورواقع شد. فاصله این روستا از نیشابور 40 کیل.متر می باشد. روستای احمد آباد حدود 485 خانوار جمعیت دارد. شغل مردم روستا برپایه کشاورزی ودامداری استواراست مردمی زحمتکش و مهمان نوازی دارد از لحاظ امکانات در وضعیت مناسبی بسر میبرد. فرت بافی، گلیم بافی و فرش دستباف از جمله صنایع دستی این روستا می باشد و برای از بین رفتن هنر فرش بافی در احمد آباد شرکت تعاونی توسعه روستایی تاسیس شد. روستای احمدآباد با ۱۲۴۶نفری جمعیت دارای زبان فارسی می باشد وکلیه ساکنین روستا مسلمان وشیعه مذهب هستند.طرح هادی در آن در سالهای قبل اجرا شده است و کلیه ساخت و سازهای داخل روستا بر پایه استعلام از آلبوم طرح هادی و نظر کارشناسان و دست اندرکاران ساختمان انجام میگیرد. روستای احمدآباد در حاشیه جاده واقع است و از امکانات اولیه و تقریبا” مناسبی برخوردار است. زنان توانمند روستا درکنار دامداری وکشاورزی به صنایع دستی نیز پرداخته اند. مراسم تعزیه روز اربعین در روستای احمد آباد بسیار گسترده و مشهور است.چند روز قبل از اجرای مراسم چند نفری به جمع آوری کمک می پردازند. صبح روز اربعین از مهمانان با حیلم پذیرایی می شود . ناهار نیز مردم به منازلی که درشان باز است مراجعه می کنند. در این مراسم سال گذشته حدود بیش از 27 میلیون تومان کمک مردمی جمع آوری شده است.

آبشار بوژان

آبشار بوژان نیشابور در استان خراسان رضوی واقع است. طبیعت شهرستان نیشابور که در دامنهٔ رشته‌کوه‌های البرز و بینالود و مناطق کوهستانی قرار دارند، از مراکز گردشگری به حساب می‌آیند شهرها و روستاهای دیزباد، خرو، بار، دررود و بوژان و غار و کوه ابراهیم ادهم از جمله مراکز گردشگری طبیعی نیشابور است.

بوژان نام روستایی است با ارتفاع 1600 متر که در 13 کیلومتری شمال شرق نیشابور و 120 کیلومتری مشهد ، این روستای کوهستانی که در شکل دره مانندی در جنوب بینالود قرار گرفته دارای آب و هوای معتدل کوهستانی و زمستانهای سرد و تابستانهای معتدل است. در مورد وجه تسمیه بوژان چند تا نظر وجود داره: بوژان به معنای رشد کرده ..2- نام گیاهی که برگهای ریز و ساقه های دراز داره..3- ان در بوژان پسوند مکان است مثل چشمه ساران..مرغزاران…که میتونه برگرفته از درختان سرسبز و رودهای پرآبش.
ارتفاعات بلند، باغات سرسبز، آبشار، حواشی رودخانه و بافت مسکونی پلکانی، روستای بوژان را به یکی از مراکز مهم گردشگری شهرستان نیشابور تبدیل کرده است. باغ‌های میوه، پیرامون روستای بوژان گسترده شده‌اند که در فصول مختلف سال، چشم‌اندازهای رویایی و رنگارنگی پدید می آورند و دوستداران طبیعت را مشعوف می‌کنند. روستای بوژان، در دامنه ارتفاعات جنوبی رشته کوه بینالود استقرار یافته است. دامنه ارتفاعات سرسبز و مرتعی بینالود از انواع گل‌ها و گیاهان دارویی و صنعتی پوشیده شده‌اند. چشم‌انداز دره سرسبز روستا و رودخانه جاری آن، همراه با منظره کشتزارها و باغ‌های گسترده، جلوه بسیار زیبا و تماشایی دارند که طبیعت گردان و گردشگران را به سوی خود جلب می‌کنند. حواشی رودخانه پرآب و دائمی بوژان، به ویژه در بهار و تابستان، مکان مناسبی برای گذران اوقات فراغت گردشگران است. آبشار بسیار زیبایی از ارتفاعات پیرامون روستا سرازیر می‌شود. طبیعت سرسبز اطراف آبشار با گل‌ها و درختچه‌های فراوان، زیبایی خاصی یافته است. در مسیر رودخانه بوژان، آبشارهای کوچک و بزرگ دیگری نیز وجود دارند که بر طراوت پیرامون آن می‌افزایند. در انتهای این روستا دره ای بزرگ لابلای صخره های بلند نفوذ نموده است که در امتداد این دره، رودخانه بوژان و آبشار زیبا و سفیدرنگ آن نمایان می شود. برای رسیدن به آبشار بوژان حدود دو ساعت پیاده روی از محل روستا لازم است. رودخانه بوژان به طول تقریبی 10 کیلومتر از کوه های گودزرد، بوژان و سیاه خانی سرچشمه می گیرد.

روستای بوژان

روستای بوژان از توابع بخش مرکزی شهرستان نیشابور در13 کیلومتری شمال شرقی نیشابور و120 کیلومتری مشهد قرار گرفته است . این روستای کوهپایه‌ای که در ارتفاعات جنوبی رشته کوه بینالود استقرار یافته دارای آب و هوای معتدل کوهستانی با زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل است . روستای بوژان با بافت مسکونی متمرکز در شیب ملایم استقرار و کوچه‌های پیچ در پیچ و نامنظم دارد و معماری سنتی روستا، بسیار زیبا و شبیه روستاهای پله‌ای است. ارتفاعات بلند‌، باغ‌های سرسبز، آبشار، حواشی رودخانه و بافت مسکونی پلکانی روستا گسترده شده و در فصول مختلف سال، چشم اندازهای رویایی و رنگارنگی پدید می‌آورد و دوستداران طبیعت را شگفت زده می‌کند. روستای بوژان در دامنه ارتفاعات جنوب رشته کوه بینالود قرار گرفته و دامنه ارتفاعات سرسبز و مرتفعی از انواع گلها و گیاهان دارویی و صنعتی پوشیده شده و چشم اندار دره سرسبز روستا و رودخانه جاری آن همراه با منظره کشتزار و باغ های گسترده ، جلوه بسیار زیبا و تماشایی دارند که طبیعت گردان و گردشگران را به سوی خود جلب می کند . آبشار زیبایی از ارتفاعات پیرامون روستا سرازیر می شود و طبیعت سرسبز اطراف آبشار با گل و درختچه های فراوان و زیبایی خاصی یافته است و در مسیر رودخانه بوژان آبشارهای کوچک و بزرگ دیگری نیز وجود دارند که برزیبایی آن می افزاید . اقتصاد روستای بوژان بر پایه فعالیت‌های زراعی، باغداری، دامداری، امور خدماتی و تولید صنایع‌دستی است و گندم و جو مهمترین محصول زراعی این روستا است و باغداری رونق دارد که آلبالو، گیلاس، گردو، آلو و زردآلو از محصولات آن است . پرورش گوشت و طیور و تولید گوشت، پشم گوسفند و فرآورده‌های لبنی در روستا معمول است و زنان نیز در فعالیت‌های زراعی و دامداری، تولید صنایع‌دستی با مردان روستا همکاری می‌کنند. مردم روستای بوژان در ایام مختلف شادی و غم، آیین‌ها و مراسم ویژه آن مناسبت را برگزار می‌کنند و شمایل خوانی از مراسم ویژه ایام محرم در این روستا است. در برگزاری مجالس جشن و شادی در عید نوروز، سیزده بدر و اعیاد شعبانیه و عروسی‌ها در میان مردم روستا رواج دارد . بهره‌گیری از آوازها و آهنگ‌های محلی خراسان در جشن‌ها و عروسی‌های روستا معمول و سازهای دوتار، دایره زنگی، قشمه، دهل و سرنا، ترانه‌های محلی را در مراسم شادی همراهی می‌کنند و رقص چوب بازی، رقص معمول جوانان در مراسم عروسی است. مردم روستای بوژان اغلب از پوشاک محلی استفاده می‌کنند و جوانان نیز در جشن و شادی لباس محلی بر تن می‌کنند و لباس زنان روستا از پارچه‌های طرح‌دار و رنگارنگ دوخته می‌شود.قالی‌بافی و فرت‌بافی از صنایع‌دستی روستای بوژان است که به دست هنرمندانه زنان و دختران بوژانی انجام می شود.از غذاهای محلی روستای بوژان می‌توان به بلغور شیر، کشک، کوکو قارچ، کله جوش، حلوای محلی، فطیر مسکه، نان تفدون، انواع آش، کباب، خورشت و آبگوشت اشاره کرد. دسترسی روستای بوژان از طریق شهر نیشابور با جاده‌ای آسفالته است .

شادیاخ پس از سال 215 هجری ، شادیاخ دارالسلطنه یا دارالعماره نیشابور شد . امیران و حاکمان آن روزگار در شادیاخ به ساختن کاخ و عمارت پرداختند. یکی از آنها که بر روی خرابه های کهن تر ساخته شد همین عمارت بود . این بنا در زمان سلجوقیان بنیان گرفت و در روزگار خوارزمشاهیان هنوز مورد استفاده بود . شاه نشین این عمارت نشان از معماری روزگار سلجوقیان دارد. بنایی دارای 4 ایوان یا چلیپا که به آن بنای چهار ایوانی یا چهار چلیپایی می گفتند. بعد از حمله مغولها بر روی خرابه های شادیاخ سازه های معماری با دیوارهای ناپایدار ایجاد شد وبه مردم آواره نیشابور پناه داد یکی از دلایل محکم ما برای این ادعا وجود عارضه هایی مثل این سفال مشخص فیروزه ای رنگ دوره سلجوقی است که بر میانه گل دیواره ناپایدار عصر ایلخانی مشاهده می شود.

منبع:جاهای دیدنی نیشابور

جاهای دیدنی نیشابور